za imgur.com, autor nieznany
Praga. Warszawa. Wiosna roku 1897. Znany warszawski aptekarz, Julian Różycki, posiadacz rozległego gruntu między Targową a Brzeską inwestuje pieniądze w transport. Pod rządami prezydenta Bibikowa, stolica Królestwa Polskiego rozwija się dynamicznie, jak na bogatą i nowoczesną europejską metropolię przystało.
Zanim jednak Różycki, na swym placu powoła do życia legendę, czyli jeden z najsłynniejszych warszawskich bazarów, razem ze wspólnikami doprowadził do uruchomienia wygodnej i popularnej w tym okresie kolejki dojazdowej.
za marki.net.pl, Marecki Ośrodek Kultury
Spalinowa ciuchcia, zwana także przez targóweckich badylarzy, jaki i ferajny praskich antków, „samowarkiem” kursowała początkowo z Targówka do Pustelnika, a następnie aż do Radzymina.
Lecz 4 sierpnia 1901 roku mieszkańcy Nowej Pragi zyskali nowy środek transportu. Kolejka marecka, decyzją zarządu spółki została wydłużona do krańca ulicy Stalowej. W bezpośrednim sąsiedztwie ulicy kończył się peron, oraz stał ukończony w 1902 roku budynek dworcowy, który przetrwał do połowy lat 90 XX wieku. Stacja, poza dworcem mieszczącym też biuro zarządu kolei, posiadała też wieżę wodną, obrotnicę dla parowozów i urządzenia niezbędne do obrządzania lokomotyw. Po zakończeniu II wojny światowej i zniszczeniu warsztatów kolejowych w Drewnicy zbudowano tu parowozownię. Od tej pory warsztaty mieściły się na stacji Warszawa Stalowa. Dziś po dawnej stacji pozostało jedynie wspomnienie. Obecnie, w jej miejscu znajduje się zajezdnia MZA oraz hipermarket, a także powstaje stacja II linii metra „Szwedzka”.
Wszyscy Prażanie, zarówno ci z fasonem, jak i niegrzeszący elegancją zyskali niespotykaną dotąd możliwość przejażdżki, czymś innym aniżeli koń lub rower. Kolejką przyjeżdżali badylarze handlujący plonami na Różycu, oraz, położonym zaledwie 500 metrów od stacji, bazarze Pachulskiego na Czynszowej. Gwar handlowych jatek na praskich targach rósł proporcjonalnie do popularności „samowarka”.
Żywot kolejki zakończyły zniszczenia II wojny światowej, oraz późniejsza budowa Trasy W-Z. Wiosną 1949 roku, spalinowa lokomotywa z wagonami pełnymi pasażerów ostatni raz zawitała na dworzec przy Stalowej. Koniec stacji Stalowa nie znaczył zamknięcia całej linii kolejki mareckiej. W związku z przesunięciem Alei Solidarności, otwarto nowy przeszklony pawilon w okolicy dworca Wileńskiego, który aż do całkowitej fizycznej likwidacji słynnego samowarka w 1974 roku, funkcjonował pod nazwą Warszawa Targowa.
za skyscrapercity.com, autor nieznany